Μενελίκ ή Μενιλέκ

(Menelik II, 1844 – 1913). Αυτοκράτορας της Αβησσυνίας (σημερινή Αιθιοπία). Ήταν ηγεμόνας της φυλής των των Σόα (1865-89) και επέδειξε συγκεντρωτικές τάσεις. Αγωνίστηκε εναντίον του βασιλιά της Αιθιοπίας Ιωάννη Δ’, ο οποίος όμως τον νίκησε το 1887. Ο Μ. επωφελήθηκε ωστόσο από τον πόλεμο μεταξύ του Ιωάννη και των μουσουλμάνων οπαδών του Μαχντί του Σουδάν, για να καταλάβει τη χώρα των Γκάλα και τη Χαράρε, ενώ μετέφερε την πρωτεύουσα της Αιθιοπίας από την Εντότο στην Αντίς Αμπέμπα (1888). Μετά τον θάνατο του Ιωάννη Δ’ (1889), υπέγραψε με την Ιταλία τη συνθήκη του Ουτσιάλι, με την οποία ο Κρίσπι θεωρούσε την Ερυθραία ως προτεκτοράτο της Ιταλίας (Μάιος 1889). Ο Μ. αρνήθηκε να δεχτεί τον όρο αυτόν και κατήγγειλε τη συνθήκη, με αποτέλεσμα η Ιταλία να αναγνωρίσει την ανεξαρτησία της Αιθιοπίας μετά από μία ιστορική νίκη του Μ. στην Αδούη (Οκτώβριος 1896). Στα χρόνια του Μ., η χώρα επεκτάθηκε στο Αρούσι, στην Κάφρα, στο Ογκαντίν και στην εσωτερική Σομαλία, ενώ παράλληλα εκπολιτίστηκε με τη βοήθεια του Μακόνεν (κατάργηση της δουλείας, υποχρεωτική παιδεία, παραχώρηση στη Γαλλία της κατασκευής των σιδηροδρομικών γραμμών Τζιμπουτί-Αντίς Αμπέμπα). Όντας παράλυτος από το 1906, κάλεσε συμβούλιο του θρόνου τον επόμενο χρόνο και αποσύρθηκε το 1909, παραχωρώντας την εξουσία στον γιο του, Ιασού. Η βασιλεία του τελευταίου, κάτω από την κηδεμονία της αντιβασίλισσας Ταϊτού, σηματοδότησε την παράδοση της χώρας στην αναρχία.